Społeczna Przestrzeń Odporności Kulturowej to proces i zarazem zespół praktyk, w którym sztuka i kultura stają się narzędziem wzmacniania rezyliencji społecznej. Projekt budowany w oparciu o etykę troski jest nastawiony na wspieranie relacji, przeciwdziałanie wypaleniu, działania systemowe w obszarze bezpiecznych przestrzeni oraz rozwój praktyk kolektywnych – wszystko to w perspektywie budowania prawdziwej wspólnoty. Integracja sztuki, kuratorstwa, interdyscyplinarnych badań akademickich wspomaga tworzenie elastycznego modelu Społecznej Przestrzeni.
W 2025 roku rozwijamy ten proces poprzez konsultacje i spotkania merytoryczne z partnerami i ekspertkami. Współpracujemy merytorycznie z Cluj Cultural Centre (Cluj-Napoca, Rumunia) w ramach programu Re:Form. Experimental programme for rethinking work. Jesteśmy partnerami Namur 2030 (Belgia) w projekcie Fragilities. Przygotowujemy pierwsze seminarium sieciujące z udziałem polskich artystek i badaczek, m.in. Katarzyny Kani i Marty Wołowiec. W 2025 odbyliśmy kilkanaście sesji ko-kreacyjnych z osobami eksperckimi, w tym m.in. Elvirą Rilovą (kuratorka, konsultantka ECoC dla Las Palmas 2031) i Rarițą Zbrancą (dyrektorka programowa Cluj Cultural Centre, badaczka Babes-Bolyai Univeristy w Cluj, uczestniczka European Research and Innovation Day 2025), Katarzyną Zielińską (współdyrektorka zusa gGmbH w Berlinie, organizacji, która koncentruje się na wspieraniu zdrowia psychicznego). Przedstawiciele zespołu Lublin 2029 brali udział w międzynarodowych seminariach i kongresach, takich jak Resistant and Resilient Congress. Jesteśmy w stałych konsultacjach z Europejskimi Stolicami Kultury i kandydatami do tytułu (m.in. Oulu, Bourges, Budějovice, Tartu, Leuven, Lwów, Molenbeek, Wrocław, Skopje, Leeuwarden) w zakresie zrównoważonej struktury organizacyjnej, przeciwdziałaniu nierównościom w pracy w kulturze i demokratyzacji procesu ECoC. Prowadzimy pogłębione rozmowy o tym, jak zespoły i organizacje w kulturze mogą budować odporność, sprawczość i sieci wsparcia.
Projekt wyrasta z przekonania, że trwała odporność społeczna rodzi się w praktykach współpracy i troski. Dlatego budujemy przestrzeń dla wymiany doświadczeń pomiędzy osobami artystycznymi, badaczkami i aktywistami, a także wzmacniamy głos pracowników i pracowniczek kultury poprzez dialog z organizacjami typu watchdog zajmującymi się prawami pracowniczymi i niezależnymi działaniami na rzecz poprawy warunków pracy w kulturze. Społeczna Przestrzeń Odporności Kulturowej to otwarte laboratorium – proces oparty na relacjach i eksperymentowaniu z nowymi modelami pracy, w którym sztuka staje się polem testowania praktyk wspólnotowych, a zarazem narzędziem systemowej zmiany.
